के तपाईं हाँस्नुहुन्न ?

- मुन पौडेल

यदि तपाईँ हाँस्नु हुन्न भने त्यसका हजार कारणहरू हुन सक्छन् । नहाँस्नु एउटा महारोग हो र सम्भवतः चिकित्साशास्त्रमा पनि यसको कुनै ओखती छैनर् ।र् इश्वरले मानिसलाई एउटा अदभूत वरदान छ जुन वरदान मेरो घरपालुवा टिजे अर्थात् टमी जुनियरलाई प्राप्त छैन । म टमी जुनियरलाई दूधभात खान दिन्छु, सुम्सुम्याउँछु, माया गर्छु पनि बजिया प्रसन्नताले हाँस्दैन । पुच्छर मात्र हल्लाउँछ । म त्यसको थुतुनो समातेर मुख च्यातेर दाँतसमेत देखाइदिन्छु तैपनि बजिया हाँस्दैन । बिचरा हाँस्न चाहन्छ तरर् इश्वरले, प्रकृतिले जनावरहरूलाई हाँस्ने शक्ति नै दिएको छैन ।

तपाईँहरूलाई थाहा छ, तपाईंहरू भित्र के छ - तपाईँहरू भित्र शक्ति र स्रोत छ । तपाईँहरू भित्र विद्युत् प्राधिकरण छ, खानेपानी संस्थान छ र आयल निगम पनि छ तर सबै निःशुल्क । हाँस्नुस् मजाले हाँस्नुस्,
धक फुकाई हाँस्नुस्, लाज नमानी हाँस्नुस् । यो यस्तो बत्ती हो जसलाई जति बाले पनि, जति ओटा बाले पनि बिल बढ्दैन र यसलाई साँचेर राखेर पनि बचत हुँदैन । म खुसुक्क भन्छु तपाईँलाई, अरूले नसुन्ने गरी, तपाईंहरूलाई बिजुली चोरेको जस्तो हाँसो चोर्नुपर्ने कुनै आवश्यकता छैन । मनलागी खर्च गर्नुस् अनि हर्ेर्नुस्, तपाईँको जिन्दगी कसरी प्रज्वलित हुन्छ । पितवस्त्रधारी बाबा, खासगरी टिभी बाबाघरको रेकर्डर्ेेप्रवचन सुन्नै पर्दैन, तपाईंको आत्मा त्यत्तिकै हलुको भएर आनन्दित भएर आउँछ ।
खानेपानीको धाराबाट कहिले पानी आउँछ, कहिले आउँदैन, आयो भने पनि ढलको फोहरसहित आउँछ, आयल निगमको तेल पनि त्यस्तै प्रदूषित र दर्ुलभ भएको छ तर मान्छेभित्र जुन विशुद्ध पानी र तेलको उर्जा छ त्यो हाँसोरूपी उज्यालोको रूपमा प्रकट हुन्छ । यसलाई समात्नुस् । हाँसो त्यसै फुस्स निस्किँदैन । कुनै कारण उपस्थित हुनुपर्छ वा तपाईँसँग कुनै अकारणमा पनि हाँस्न सक्ने मति वा संस्कार पलाएको हुुनर्ुपर्छ । मरूदेसँग बिजुलीको स्वीचजस्तो कुनै स्वीच हुँदैन जसलाई प्याट्ट थिच्ने बित्तिकै फुत्त मुसुक्क हाँसो बाहिर निस्कोस् । जिन्दगीम्ाा हरेक चिज सिक्नर्ुपर्छ । हाँस्न पनि सिक्नर्ुपर्छ । हाँस्ने मति र प्रवृत्ति आफूमा उत्पन्न गर्न सक्नर्ुपर्छ र त्यसको लागि मन र बुद्धिले झयाल ढोकालाई सदा र्सवदा खुला राख्नर्ुपर्छ ।
जिन्दगीका हर पलहरूलाई जाँच्दै हाँसो निस्किन क्षणलाई झििरप्प समातेर मज्जाले हाँस्नर्ुपर्छ र यस क्रममा हाँस्न अभ्यास गर्दै जानर्ुपर्छ । कतिलाई प्रार्श्चर्य पनि लाग्ला, हाँस्न पनि अभ्यास गर्नुपर्छ भन्ने सुन्दर तर यो सत्य हो । मन र शरीरलाई आनन्दित र प्रफुल्लित पार्न, स्वस्थ र स्वच्छ पार्न भोजन, वस्त्र, कामकाज जस्तो हाँसो अत्यन्त आवश्यक छ र यसको लागि अभ्यास गर्नु जरुरी छ ।
मानिसमा राक्षसी प्रवृत्ति बढ्दो छ । ठग्ने, ढाँट्ने, होच्याउने र झगडा गर्ने निहुँ खोजिरहेको हुन्छ मान्छे । मान्छे के कुरो भेट्टाउँ र हाँसु भन्ने खोजीमा रहँदैन जबकि मान्छेले हाँस्ने निहुँ र बहाना खोज्दै हिँड्नुपर्ने हो । जीवनको सङ्र्घष्ामा व्यस्त दिनचर्यामा मानिसहरू रोजीरोटीकै समस्यामा मेसिनजस्तो दौडिरहँदा हुन्छन् र यस्तो दौडादौड र व्यस्तामा हाँसो चोर्न सक्नर्ुपर्छ । एउटा गुथुल्ले बच्चाले थुतुनोसम्मै आउने गरी सिंगान चुहाइरहेको छ भने, एउटा सानो बच्चाले धुन्तुरी देखाउँदै दगुरिरहेको छ भने आनन्दले मस्तले हाँस्नुस् । हाँस्न कञ्जुसी नगर्नुसु्, लोभ नगर्नुस् । यो तपाईँले सञ्चित धन होइन जो खर्च गर्‍यो भने सिद्धिन्छ । कुनै राम्रो कुरा देख्नुहुन्छ भने मज्जाले हाँस्नुस् । कसैले राम्रो कुरा गरेको छ भने प्रशंसा गर्नुस्, हौसला बढाउनुस् र खुलेर हाँस्नोस् । हाँस्नाले तपाईँलाई नै फाइदा छ, तपाईंले शत्रुलाई छैन तर यदि तपाईँ हाँस्नुहुन्न भने चाहिँ आफ्नो शत्रु आफ्नैभित्र उमारिरहनु भएको छ । हाँस्दा वातावरणमा फूलहरू फुल्न थाल्छन्, बास्ना चल्न थाल्छ । हुप्प परेर, गमक्क परेर, ठुस्स परेर बस्नुभएको छ भने वातावरण पनि नरमाइलो र ओसिलो भएर आउँछ । हामी स्कुलमा पढ्दा हाम्रा एकजना गुणी हेडसर हुनुहुन्थ्यो । उहाँको अनुशासन र डर कति थियो भने उहाँ आफ्नो कोठाबाट निस्केर चौरतिर फर्केर - "ए विद्यार्थी भनेर गर्जिने बित्तिकै विद्यार्थीहरू भागाभाग गरेर कक्षारूपी दुलोभित्र छिर्थे । उहाँको सबै चिज हामीलाई मन पथ्र्यो तर एउटै चिज मन पर्दैनथ्यो त्यो हो उहाँको नहाँस्ने बानी ।
अधिकांश विद्यार्थीले उहाँको रौद्र रूप बाहेक हाँसेको कहिल्यै देख्न पाउँदैनथे । आकल झुकल कतै बूढालाई कसैले हाँसेको देख्यो भने पूरै स्कुल हल्लीखल्ली मच्चिन्थ्यो - हेड सर हाँस्नु भो भनेर । कलेजमा पनि एउटा सर कक्षामा पढाउन आउँथे पढाउँथे तर हाँसो नफुस्काइकन हिँड्थे । उनी सेल्सम्यानसिप पढाउँथे । एक दिन महिला सेल्सम्यान/सेल्स पर्सनले सामान बेच्दा के गर्नु पर्छ र उपभोक्ता ग्राहकमाथि कस्तो प्रभाव पर्छ भनेर बयान गर्दा सरले साह्रै गाह्रो मानेर आफ्नो करोड रूपियाँको मुश्किल के फुत्काएका थिए, पूरा कक्षा दड्ढदासभएर जोडजोडले हाँस्न थाल्यो । हाँस्ने कुरामा 'महिलाहरू' अगाडि नै हुन्छन् । मलाई लाग्दैन संविधानमा महिलाहरूले तेत्तिस प्रतिशत हाँस्ने अधिकार सुरक्षित गर्नुपर्ला ।
यो जमात त कुकुरको पुच्छर घुमुरकिएको देख्दा पनि मरमरी हाँस्छ तर पनि कसैलाई नहाँसेको र मुख छोपेको देख्नु भो भने पक्कै दाँत उबडखाण्डे होला भन्ठानुस् । तर ए सुन्दर महिलाहरू, दाँत, नाकजस्ता चिज त भगवान्ले एक पटक जे दिए दिए, त्यो जस्तो भए पनि हाँसोलाई नरोक्नुस् । हाँसो त स्वर्गीय चिज हो यसलाई बग्न दिनोस् । नहाँस्ने कुनै कारण हुन सक्दैन । मान्छे भएपछि हाँसो फुल्छ फुल्छ तर तपाईँ तैपनि हाँस्नु हुन्न भने त्यसको पछाडि हजार कारण हुन सक्छन् भनेर मान्नै पर्‍यो । होइन र - त्यसैले यहाँलाई अनुरोध छ, नहाँस्ने कुनै कारण उपस्थित हुन नदिनोस् ।
यस क्रममा आफैँमाथि समेत हाँस्ने बानी विकास गर्नुस्, जिन्दगी रमाइलो हुन्छ । अब एउटा आर्श्चर्य र रहस्यको कुरा तपाईँहरूलाई सुटुक्क भन्दैछु ।एउटा पाठशालाका पण्डितजीले आफ्ना छात्राहरूलाई भन्टा कहिल्यै नखानु भन्ने उपदेश दिन्थे अरे र आफू भने मस्तले खान्थे । त्यही ताल यो पङ्क्तिकारको छ । पङ्क्तिकारका वरिपरिका त्यति साह्रो घुलमिल नभएका मान्छेहरू भन्छन् अरे, पङ्क्तिकारको बारेमा अब यो पङ्क्तिकार स्वयं नहाँस्नुको पछाडिका हजार कारणहरू पत्ता लगाउने कोशिसमा छ । कृपया यो पङ्क्तिकारलाई पनि मद्दत गर्नुस् ।