उसको आ“सु अरुको हा“सो

मुसालाई आपद प¥यो । उसले एक दिन चियाएर हेरेको त के देख्यो ? घरकी साहुनी बजार गकी
थिइन ् । मसु ा च्यापी मार्न े पासा े पा े लिएर आइछन ् । मसु ाका े मटु ु ढकु ढकु भया े । ला ह ै सखाप ै भा,े अब यो
पासामे ा कनु दिन म मर्न े भए “ भनरे ऊ सारै
दखु ी भया े । क े गनर्,े कसा े गर्न े भनी
अलसतलस बनेर ऊ पुग्यो कुखुरो कहा“ ।
कुखुरोको भाले आगनमा खोर्सी खार्सी गरिरहेको
थियो । मुसाले भन्यो, भाले दाइ, मलाई त ठूलो
आपद भा े । साहनु ील े मसु ा मार्न े पासो
ल्याउनुभो । ठूलो खतरा आइप¥यो मलाई ।
भाल े खरुु रुरु कदु र्े पाथे ीहरूका े बीचमा पग्ु या े ।
सब पोथी र चल्लाहरूलाई यो कुरा सुनायो ।
उनीहरू त सोर खोलेर गललल हा“स्न लागे ।
मुसा आ“सुआ“सु भयो । उसले छेउ गएर
पोथीहरूलाई सोध्यो, तपाईहरू किन मेरो

आपद, विपदमा एसरी हा“सेको ? मेरो
अवस्थामा हा“सेको ?
ती भालेपोथीहरूले भन्न लागे,
तेरो काल आयो मुसो, तेरो काल
आया े । तल“ ार्इ  मार्न े पासा े आउद“ ा
हामीलार्इ  किन सनु ाउछ“ स ् । कखु रु ा े मार्ने
पासो आएको हो र हामी रुनु ?
मुसो सारै एकलो भयो । ऊ
चपु चाप हिलामे ा सुितरहके ा े सगुं रु कहा “ पग्ु या े । सगुं रु का े काेिखलामा पसरे मसु ाले े भन्या,े
दाइ मलार्इ  अगं ालामे ा राख्न ू न, बचाउन ू न, म त अब मर्न ै लाग े । सगुं रु ल े बिस्तार ै आख“ ा खाल्े या े ।
झपझप निदाइरहेको थियो । उसले सोध्यो, के भयो मुसा ? त“लाई के भयो ? मुसाले आफ्नो डर र दुःख सबै
सगुं रु का े काेिखलामा घसु रे्र रुद“ रुै द“ ै बताया े । सगुं रु लार्इ  वाक्क लाग्या,े दिक्क लाग्या े । ऊ पलकर्् क उतापट्टि फकर्रे
घ्वा“क्क ग¥यो अनि फेरि सुत्न लाग्यो, तेरो काल आउने कुरोस“ग मलाई के मतलब ? मलाई डिसटप नगर्,
म सुत्छु । मुसाको नौ नारी गल्यो । उसको मन भीरमा खसे जस्तै भो । परतिर त्यही घरको रा“गा चरिरहेको
थिया े । ठलू ा े राग“ ाका े ठलू ा े माया पाउन मसु ा त्यत ै कदु रे गया े । राग“ े भन्छ, चारैितर कदु रे चरु ीफरु ी गर्द ै थिस्
नि मसु ा । अब खाइस ? पासामे ा पर्न े भइस ् । मर्न े भइस ् । ठीक ै परा े ।
त्यो रात मुसा निदाउन सकेन । संसारभरिको एक्लो मुसोजस्तै लाग्यो उसलाई । के होला, कसो होला
भनी जागा े बसके ा े थिया े । अचानक भित्र अध्“ यारामे ा त त्या े मसु ा मार्न े पासा े ठलू ा े आवाज गररे पडक्् या े । साह,ु
साहनु ीहरू लालटिन बाके रे आइपगु े । उनीहरू कराउद“ ै आए, मसु ा म¥या,े मसु ा म¥या े । कके ा े मसु ा पर्न ु नि ।
त्यहा“ त एउटा विसालु सर्पको पुच्छरपो च्यापिएको रहेछ । अ“ध्यारोमा केही थाहा भएन । सर्पले साहुनीलाई नै
ठग्ुं या े । त्यही “ थला परिहालिन ् । राति हदु“ ा े उनलार्इ  बद्यै कहा “ कदु ाउन े काम भया े । साहनु ीका े पा्रण म्िुस्कलले
बा“च्यो । उनी अति नै कमजोर भएको हुनाले बैद्यले उनलाई कुखुराको सुप खानु भन्यो । घरको रातो भालेले
बिहान ै सबलै ार्इ  विदा माग्न ु प¥या े । सपर्ल े ठग्ुं या े र े भन्न े हल्ला चारैितर पगु के ा े हनु ाल े साहनु ीका आफन् ा
आफन्तहरूल े घर ै भरिया े । त्या े रात पाहनु ा, नातागाते ा सबलै ार्इ  साहलु े सगुं रु का े मास ु खवु ाउन े विचार ग¥या े ।
अब तरे ा े काल आया े ह ै मसु ा,े मारे ो भन्न े सगुं रु क ै काल आइसकके ा े रहछे कसलार्इ  थाहा नि ? सबलै े
मिठो मानेर भात मासु खाए । आफ्नो साथीहरूको प्राण यसरी अचानक जानु परेकोमा मुसालाई धेरै दुःख
लाग्यो । उनीहरूले उसलाई कति खिसी गरेका थिए ।
दुई हप्तापछि त साहुनी पूरै तंग्रिइन् । निको भइन् । साहुलाई कति खुसी लाग्यो किनभने उनकी श्रीमती
झण्डैझण्डै परलोक भकी । उनले मुसा न सुसा भनेर त्यो लोदरे पासो पनि तलतिर मिल्क्याइदिए । ती धनी
साहुले खुसी मनाउन वरिपरि दुई गाविसका मानिसहरूलाई निम्ता दिए । रा“गा ढाले । सबै भोजमा आए
साहनु ीलार्इ  नमस्कार गर,े धन्यवाद दिए अनि टम्म अघाएर घर फर्क े । अकार्ल ार्इ  आपद पर्दा  ठीक ै परा,े भन्छा ंै कतिचाटे ी हामी
अकार्ल ार्इ  दःुख हद“ु ा, मलार्इ  त कहे ी भएन भन्छा ंै हामी । हाशे गरा ंै तलार्इ  खान े बाघल े मलार्इ  पनि
खान्छ भन्न े नपे ाली उखान हामीमाथि आइ नलागासे ् । बाइबल भन्छ, निधार्ह रूलार्इ  मदत गनपृु छर्, पे्रिरत
२०ः३५ । एक अकार्क ा े भार उठाआ,े गलाती ६ः२ । आफलै े दःुख भागे गरभे m ंै अत्याचारमा परके ाहरूलार्इ  पनि
सम्झ, हिब ू्र १३ः३ । पमे्र मा तिमीहरू एक अकार्क ा े सवे क बन, गलाती ५ः१३ ।